Bevindingen

REKLAME of publiciteit over dienstverlening
Volgens de medische ethiek van de KNMG kan het maken van reclame strijdig zijn met de ‘waardigheid’ van het beroep als arts. Daarom zie je hoegenaamd geen reclame van artsen. Tegen publiciteit over eigen dienstverlening is –volgens dezelfde KNMG- geen bezwaar, wanneer het transparantie in de zorg bevordert, waardoor het publiek een realistisch beeld krijgt over wat het wel en niet van artsen kan verwachten.
Wel, als niemand onder woorden brengt wat hier in de spreekkamer zoal gebeurt, dan krijgt het publiek ook geen inzichtelijk beeld.
Vanaf 2008 werk ik in deeltijd als administratief assistent van Jes en zit ik op kantoor naast de wachtkamer. Ik hoor en zie dagelijks patiënten. Ik kijk en luister daar vanzelfsprekend gekleurd naar: Als man zonder noemenswaardige gezondheidsproblemen, die aanvankelijk wat sceptisch stond tegenover natuurgeneeskunde. Maar ook als iemand met een arbeidsverleden met een merkwaardige werkcombinatie van manager in het bedrijfsleven en als psychodrama therapeut met ervaring in klinische setting.
Zonder de bedoeling reclame te willen maken zal ik hieronder puntsgewijs een aantal van mijn bevinden noteren. Of die bevindingen voor niet-patiënten als reclame kan worden opgevat is ter beoordeling aan hen.

  • Patiëntengroep bestaat uit ca. 85% vrouwen, 40+ HBO+, creatieve en/of kunstzinnige mensen.
  • Patiënten: ze zijn veelal sensitief, gevoelig, gerijpt in psychische zin met levenservaring.
  • Vaak is er sprake van langdurig lijden vanuit een malaise beeld: moeheid, weinig energie, pijnklachten, slaapproblemen, ….
  • Ik verbaasde me aanvankelijk over de lange ziektevoorgeschiedenis van patiënten.
  • Ook verbaasde ik me over de werking van homeopathische middelen: patiënten die zelfs van 1 druppel van slag raken. Daardoor veranderde mijn scepsis, naar geloof in homeopathie.
  • Verbazing over afbouw van reguliere medicatie als cholesterolverlagers, maagzuurremmers en psychofarmaca. Dat dit mogelijk is………..
  • Verbazing over de veranderende conditie tussen 1e en vervolgconsulten.
  • Verbazing over de positieve mentale en emotionele gesteldheid in de daaropvolgende consulten.
  • Ik heb ‘minder-valide’ patiënten (rolstoelafhankelijk) weer zien lopen.
  • Op mijn vaak ongeduldige manier in het omgaan met de huisregels van deze Praktijk krijg ik steevast hetzelfde antwoord van Jes: ‘Maarten, het zijn patiënten; behandel ze dan ook als zodanig. Met geduld en compassie’.
  • ‘Onmogelijke’ mensen -waar ik als therapeut niets mee te maken zou willen hebben- heb ik de spreekkamer zien ingaan: opstandig en vol in hun ‘eigen-gelijk’. Ze kwamen daar weer zacht en vriendelijk uit…….
  • Geregeld komt het voor dat ik gesprekken heb met patiënten met zoveel diepgang over onderwerpen van o.a. existentiële aard. Ik ervaar dat als een verrijking.

‘Overall’ valt het me telkens op met hoeveel patiënten ik een vriendschapsrelatie aan zou kunnen gaan terwijl ik in het dagelijkse leven eerder wat afstandelijk ben als het gaat om de start van privécontacten.
Regelmatig word ik positief geraakt door de dankbaarheid van patiënten als ik de tijd neem om hun te woord te staan; zelfs als dat even wat langer duurt dan efficiënt is voor de gang van zaken in deze Praktijk. Die dankbaarheid krijg ik indirect teruggekoppeld van Jes. Kennelijk voelt de patiënt zich gezien.
                                                                                                                                                                                                                                                                                      Maarten

Rubriek:  actualiteit organisatie VzG