Persoonlijk Dynamisch Model

De kern van Vanzelf Genezen
Het Persoonlijk Dynamisch Model in een notendop

Zin in leven
Sappig. Niet meer. Niet minder. Je snijdt een rijpe abrikoos door. Of een pruim. Rijp wil zeggen dat de pit loslaat; soepel zonder wringen en zonder dat je het vruchtvlees meetrekt. Precies zo dat het sap glinstert en heel langzaam door de zwaartekracht naar beneden drupt. Nu ben je in de goede stemming, omdat de zin het proces van hand naar vrucht, vrucht naar mond, de smaakpapillen in beroering brengen, proeven, genieten, slikken in gang zet, terwijl in het spijsverteringskanaal van maag en darmen de feestmutsen al worden opgezet. Sappig: zin in leven.

Je kunt dit hele verhaal lezen, maar eigenlijk hoef je alleen maar dat ene woord sappig te onthouden, omdat het staat voor gezonde levenslust. Maak een foto van zo een rijpe, opengesneden pruim of abrikoos, uitvergroten en ophangen op een plek waar je steeds weer langskomt. Als geheugensteun voor wat het boek Vanzelf Genezen je allemaal leert. Handen uit de mouwen en zelf aan de slag met jouw eigen gezondheid door gezond te eten, gezond te leven en je eigen hyperintelligente gezond verstand. Met intuïtie en ratio, met ziel en bezieling, conditie en constitutie, zelfregulerend vermogen, verbonden keuze, terwijl je het alomvattende PDM-schema levendig voor je ziet. Niet gehaast, niet overijverig, maar met de rust van een bergmeer omzoomt door een weelderig bos tijdens het ochtendgloren. Geen haast, alles op zijn tijd, zodat de ruststofwisseling zijn heilzame werk kan doen.

Klacht: wegpoetsen of aankijken
Sappig klinkt mooi en licht poëtisch, maar je bent ziek en dus wil je beter worden. Het liefst zo snel mogelijk. Daar begint mijn boek mee: een klacht. Je hebt een klacht die aanhoudt en dus besluit je om naar je huisarts te gaan. Voor een diagnose en als het even kan een therapie om het ontstane ongemak weg te werken. Klacht, diagnose en herstel. Natuurlijk wil je van je klacht af, maar de vraag is dan of je er ook echt vanaf wil. Ik bedoel: wil je zo snel mogelijk over tot de orde van de dag, of wil je het fundamenteel aanpakken. Is de klacht de klacht of kijk je ook naar waar die klacht vandaan komt. Is de buikpijn alleen maar buikpijn, of is de buikpijn het gevolg van darmen die niet helemaal lekker werken. En waarom dan eigenlijk niet; werken ze niet goed omdat je eten van matige kwaliteit is of brengen emotionele spanningen onrust in je buik. De korte route is een pijnstiller die de oorzaak maskeert, zodat je licht verdoofd snel door kunt naar het volgende overleg. Of je gaat -samen met je arts- op zoek naar de wortel van het ongemak.

Stel je de situatie zo voor, dan gaat ieder weldenkend mens ronduit voor het aanpakken van de oorzaak, want als je die aanpakt, komt de klacht niet meer terug. Zo klaar als een klontje. Maar pak je de statistieken erbij, dan zien we een overweldigende hoeveelheid pijnstillers en kalmeringsmiddelen die we met elkaar slikken; een berg die elk jaar nog eens flink toeneemt ook. Fijn voor de geneesmiddelen industrie -waarbij de vraag is in hoeverre er altijd sprake is van ‘genees’middelen- die er een stevig verdienmodel aan heeft. Jammer voor jouw lijf, want met de bijwerkingen van die pillen erbij opgeteld, raak je alleen maar verder van huis. De klacht onder het vloerkleed vegen brengt je op den duur alleen maar verder in de problemen. Een weg die ik als arts voor integrale geneeskunde niet wil bewandelen met mijn patiënten: de klacht is bij mij een signaal en het beginpunt van een zoektocht naar waar het mis begon te gaan. Recherchewerk.

Hoofdpijn en buikpijn kunnen veel oorzaken hebben. Maar erger: wat als een patiënt bij je komt met aanhoudende vermoeidheid of de vage klacht futloos. Bij de meeste huisartsen komt dan het formulier voor laboratoriumonderzoek op tafel. Een paar kruisjes voor verschillende bloedwaarden en met een vervolgafspraak op zak om de uitslagen te bespreken, gaat de patiënt weer huiswaarts. Datzelfde labformulier komt bij mij in veel gevallen uiteindelijk op tafel, maar dan pas na een omvangrijke anamnese. Uitgebreid duik ik samen met de patiënt in zijn of haar voorgeschiedenis. Niet alleen van de actuele klacht, maar we kijken naar alle relevante gebeurtenissen op fysiek en geestelijk gebied. Ik probeer een beeld te krijgen van de emotionele balans en of het leven verloopt zoals de patiënt voor mij zich dat wenst. Op grond daarvan doe ik een aantal biofysische metingen, die voor dat moment mijn inzicht compleet maken. Ik bespreek de resultaten en laat wellicht een paar labonderzoeken doen. Ook geef ik direct al een paar adviezen mee om mee aan de slag te gaan, meestal op het gebied van goed voor jezelf zorgen: rust en gezond eten. Een goede spijsvertering is voor mij de basis voor welbevinden, en daarvoor is rust onontbeerlijk. Ik kijk dus naar de totale mens die voor mij verschijnt, inclusief diens verleden en huidige omgeving. De klacht is hierin niet buiten beeld verdwenen, maar krijgt een plek binnen het geheel van deze mens. En die plek heet: signaal.

Puzzelen
Na de voorgeschiedenis van de klacht, de metingen, de antwoorden op mijn vragen en het eventueel al bestaande dossier, als de patiënt al langer bij mij in behandeling is, ga ik aan de slag met de unieke puzzel die voor me ligt. Ik concentreer me op alle informatie en gebruik het bovenstaande schema voor een holistische diagnose.

Een steen in de vijver zou je kunnen zeggen, met een stralenkrans er omheen. De zeven cirkels bekijk ik van buiten naar binnen, van wat zichtbaar en meetbaar is (lichaam) tot het onzichtbare dat zo goed te voelen is, maar niet op onze meetlat past (levenspotentie). De klacht waarover de patiënt met mij wil spreken is een signaal dat zich laat voelen of zien in de taal van zijn lichaam; de buitenste ring. De drie opvolgende ringen naar binnen toe vormen samen de conditie van de patiënt. De binnenste drie ringen gaan over het zielenleven, de levensenergie en de bron waaruit al het leven ontstaat; de constitutie van deze mens. De ringen bekijk ik in samenhang met elkaar.

Buiten deze cirkels staan in het schema de vijf elementen uit de traditionele Chinese geneeskunde. Deze 5 elementen-leer is een manier waarop ik naar onze omgeving heb leren kijken. De omgeving waarin we leven, waar we volledig van afhankelijk zijn en waarbinnen we goed voor onze eigen grenzen moeten zorgen. Ik gebruik de logica van die elementen om orde te brengen in alles dat de patiënt omgeeft: zijn of haar ‘veld’. Ben je gezond, dan zijn de elementen in jouw veld op alle niveau’s in evenwicht: lichamelijk, emotioneel, mentaal, sociaal en spiritueel. Binnen dat veld doe je dingen die jij wilt doen: je voelt je helemaal in je element. Je leeft. Je leeft in balans -in een wereld die van nature altijd in verandering is- omdat je binnen jouw veld als een koorddanser steeds weer een nieuw evenwicht vindt. Orde in de chaos.

Die dynamiek van het leven vinden we ook terug in het bekende yin-yang principe; bron van de 5 elementen-leer. Yin en yang staan voor de polaire wereld waarin wij leven. Een wereld waarin de twee tegengestelde krachten, als vanzelf, elkaar continu aanvullen. Een onophoudelijke dynamiek van voortdurende verandering en evenwicht. De stippen in het teken drukken uit dat het tegengestelde ook altijd werkt in de tegenliggende pool. Die dynamiek vinden we terug in ons wezen en lichaam. Een dynamiek die ik daarom ook moet gebruiken in mijn diagnose: niets is steeds hetzelfde en alles beïnvloedt elkaar. Een statisch oordeel is daarom onwerkbaar. Op het moment dat de patiënt de spreekkamer verlaat is zijn situatie door het consult zelf alweer veranderd. Vandaar dat de therapie ook dynamisch hoort te zijn.

Pure dynamiek
Belangrijk voor mijn diagnose zijn nog de lijnen die door de cirkels in het PDM-schema lopen: zelfregulerend vermogen, ruststofwisseling en verbonden keuze. Drie heel verschillende fenomenen die door al onze lagen heen werken. Het zelfregulerend vermogen werkt vanuit de bron door in ons hele wezen, en manifesteert zich heel duidelijk in ons lijf; bijvoorbeeld de snee in mijn vinger die vanzelf geneest. Buiten ons bewustzijn om heelt de wond, maar we doen het wel zelf. Of neem het onwaarschijnlijke wonder dat zich na de bevruchting in de baarmoeder voltrekt; goed voor jezelf zorgen is het enige dat de moeder zelf bewust hoeft te doen. Een vermogen van onschatbare waarde dat geheel zelfstandig zijn werk doet.

Op de ruststofwisseling hebben wij nu juist heel veel invloed. Het is het herstel- en bouwproces dat zich in rust afspeelt. Niet alleen als je in bed ligt te slapen, maar net zo goed overdag. Rust is evenwicht in alle lagen (cirkels) van fysiek tot aan de bron; zonder klachten, zonder vervelende lichaamstaal. Let op de richting van de pijl in het PDM-schema: die werkt van buiten naar binnen, dus vanuit het fysieke door naar onze innerlijke balans. De hele dag door -dus niet alleen in de nacht- moet je zorgen voor je eigen innerlijke rust, en dat doe je ‘simpelweg’ door je grenzen niet te overschrijden; jouw specifieke en unieke grenzen (dus niet die van je buurman). Luisteren en handelen naar je lichaamstaal.

Het evenwicht dat je overdag misschien niet helemaal kunt vasthouden -gewoon omdat er zoveel prikkels en situaties zijn- kun je weer herstellen met een goede nachtrust. Die rust begint al bij de dagelijkse vastenperiode voor de spijsvertering, door tussen 20.00 en 8.00 uur niets te eten. Dan heeft de fysieke stofwisseling alle tijd om ons voedsel om te zetten in bouwstoffen, energie en afvalstoffen, waardoor je de volgende dag weer fit kunt beginnen. In je dromen ‘verteer’ je de emotionele indrukken die je overdag hebt opgedaan. Een goede nachtrust is dus van essentieel belang om je fysieke en geestelijke evenwicht te herstellen en te behouden. Slecht slapen is voor mij als arts dan ook een belangrijk signaal dat de patiënt niet gezond is.

Tenslotte de verbonden keuze, die in het schema in het verlengde ligt van conditie en constitutie. De conditie stelt je in staat om te handelen. Jouw constitutie -jouw innerlijke raamwerk- is jouw hoogstpersoonlijke kader met al zijn eigen, unieke motivaties. De verbonden keuze ligt dus in het verlengde van de lijn conditie en constitutie: daar komen willen en doen samen. Vloeien hier samen. Het is de adembenemende dynamiek tussen ervaren, weten en perspectief. Je weet wat je kunt (conditie) en je weet wat je wilt (constitutie), waarna je het vervolgens alleen maar hoeft te doen: je eigen pad volgen. Je gaat op weg, stoot je neus of het gaat juist helemaal lekker, waarna je die ervaring toevoegt aan je weten, en je de weg naar het einddoel (het perspectief) bij kunt stellen: steeds weer een (nieuwe) verbonden keuze (koerswijziging of juist recht zo die gaat). Jouw kompasnaald, die verbonden is met je diepste wezen, energie, bezieling, je bewuste balans tussen ratio en sensitiviteit (gezond verstand) en die in deze wereld gedragen wordt door jouw fysieke welzijn.

Heerlijk eerlijk
Met de verbonden keuze zijn we weer bij het begin van dit verhaal. De verbonden keuze is jouw kompasnaald, jouw koers. Soms wijk je wat af en staat de naald niet meer exact op het noorden. Zoek je eigen weg dan weer door eerlijk te zijn naar jezelf. Een weg terug naar de natuur, naar natuurlijk leven (in evenwicht met je omgeving). En een weg naar jouw ‘natuur’; jouw balans.

Bijsturen dus, door nieuwe keuzes te maken. En dat is makkelijker en leuker dan je denkt in een wereld vol verplichtingen en normen. Gewoon sappig leven. Gewoon doen wat voor jou lekker is, en niet doen wat niet goed voelt. Dat is sappig leven, met de kleur en smaak die bij jou als unieke mens past. Voor iedereen dus weer anders, je eigen maatpak zogezegd. Hoe authentieker je bent, hoe milder je klachten. En als klachten verdwijnen is dat een teken dat je op de goede weg bent. Het belangrijkste daarbij is vertrouwen; vertrouwen dat -hoe vreemd anderen jouw authentieke gedrag ook mogen vinden- dit jouw enige juiste koers is. Dat maakt en houdt je gezond en zo genees je vanzelf. Je voelt je gelukkiger en fijner in je lijf. Je voelt je sappig in jouw voertuig van je ziel.