
‘Dit boek geeft geen antwoord op alle vragen, maar geeft een denkrichting aan met enkele handvatten. Handvatten voor patiënt en arts, zodat zij in de spreekkamer in samenspraak aan de slag kunnen gaan. Een samenspraak die ik ook graag buiten mijn spreekkamer wil voortzetten in lezingen, cursussen en publicaties om zo verder te werken aan deze visie op de geneeskunst. Een samenspraak in de vorm van een dialoog, waarin we dieper in gaan op de praktijk van alledag(1), de medische kanten(2) en het perspectief op langere termijn(3). Zo hoop ik de lezer van dit boek te ontmoeten om samen verder te gaan op deze weg.’ (uit VanzelfGenezen ‘Samenspraak’ blz. 131).
De patiënt ervaart ‘aan den lijve’ dat er (nog) weinig samenwerking is tussen artsen regulier en CAM (Complementair Alternative Medicine). Dat is des te verwonderlijker als je bedenkt dat beide vormen van geneeskunde samen, juist leiden tot integrale geneeskunde. Dat is ook mijn (Jes Schalkwijk) persoonlijke ervaring als patiënt. Mijn hele leven stond immers in het teken van het waken over mijn eigen gezondheid. Om te ontdekken wat er met mezelf aan de hand was, heb ik een zoektocht achter de rug van ca. 45 jaar met uitstapjes naar westerse en natuurlijke geneeswijzen, traditionele Chinese geneeskunde tot aan sjamanistische geneesmethoden. Je kunt niet van elke patiënt met complexe malaise klachten verwachten dat hij of zij eindeloos studie maakt over ziekte, gezondheid en herstel. Dat hoeft ook niet. Dat zou niet nodig moeten zijn.
Steeds meer merk ik in mijn Praktijk dat het moeilijker wordt om patiënten met bovengenoemde malaisebeelden goed te helpen, zonder de hulp vanuit het reguliere circuit daarbij te betrekken. Dat komt omdat binnen dat reguliere circuit deze ziekten niet of nauwelijks erkend worden, uitzonderingen daar gelaten. Praktisch hebben we het dan over hulp door middel van onder andere thuiszorg, WIA, persoonsgebonden budget, vergoeding zorgverzekeraars. Patiënten zijn veelal aangewezen op mantelzorg en hebben vaak geen uitzicht op behandeling.
De oplossing begint in erkenning. Erkenning door de geneeskunde in z’n geheel. Die erkenning begint met het serieus nemen van ziekten zoals: CVS (Chronisch Vermoeidheids Syndroom), MCS (Multiple Chemical Sensitivity), Fibromyalgie, Ziekte van Lyme en niet gediagnosticeerde hypothyreoïdie (schildklierafwijking).
Uiteindelijk heb ik mijn antwoorden gevonden door kennis en ervaring uit meerdere richtingen. Daarvoor ben ik zelfs (reguliere) geneeskunde gaan studeren op mijn 36e jaar. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik durf te beweren dat de complexiteit in de huidige gezondheidsproblematiek alleen nog antwoorden vindt in integrale aanpak.
Integrale aanpak als organisatievorm en integrale aanpak als werkwijze. Bij organisatie kun je denken aan artsen die zich organiseren rondom het gedachtegoed van integrale geneeskunde (Integrative Medicine) , zoals de AVIG (Artsenvereniging voor Integrale Geneeskunde) die promoot. Bij werkwijze kun je denken aan het werken met- en toepassen van het PDM (Persoonlijk Dynamisch Model) in diagnostiek en therapie. Dit model maakt deel uit van de methode-VzG. Het PDM is tot stand gekomen vanuit getoetst ervaringsweten. Anders gezegd: het PDM is ontstaan vanuit mijn persoonlijke her-stel proces en vanuit meer dan 40 jaar werken met patiënten, met integratie van kennis die ik heb opgedaan uit verschillende geneesmethoden. Daarbij wordt gezondheid gezien als stabiele, dynamische balans in het hele systeem op alle niveaus van functioneren en in wisselwerking met de omgeving. Het zelfregulerend vermogen èn de individuele leefstijl spelen hierbij een cruciale rol.
Samengevat: de ervaring van mijn patiënten, mijn ervaring met mijn patiënten en mijn eigen ervaring als patiënt tezamen, maken dat ik ervaringsweten heb over wat nodig is als essentiële bijdrage aan de huidige gezondheidsproblematiek. Daarom mijn oproep tot samenspraak.
Jes Schalkwijk