Het leven is dynamisch. Het menselijk lichaam is dynamisch. En we zijn meer dan moleculen alleen. VanzelfGenezen stelt zich bescheiden op en laat de hoofdrol aan de genialiteit van de natuur. De natuur die in staat blijkt tot de meest ingenieuze creaties, met een duizelingwekkende complexiteit. Als arts en als mens is het van doorslaggevend belang onze kennis en kunde in dat licht te zien. Landen op de maan is knap, maar een plantenblad maken gaat ons vermogen ver te boven. Vanuit die bescheidenheid kunnen we zien wat we kunnen doen om ons lichaam te ondersteunen in het verhelpen van klachten.
‘VanzelfGenezen’ neemt ons zelfregulerend vermogen als uitgangspunt. De autonomie van ons lichaam, een lichaam dat immers in staat is zonder enig concreet ingrijpen van ons bewustzijn honderdduizenden processen tegelijkertijd in goede banen te leiden. Het geheel van lichaam en geest is een buitengewoon complex geheel, dat dag in dag uit blijft functioneren. VanzelfGenezen kijkt verder dan de wapenfeiten van de actuele moderne medische wetenschap, waarin biochemie en chirurgie de uitgangspunten zijn. Kennis die uiterst nuttig is, maar weinig oog heeft voor de hightech kennis van de biofysica, die een heel nieuw spectrum ontsluit. En weinig oog heeft voor de kennis en vaardigheden uit de duizendjarige tradities, zoals bijvoorbeeld China. Mijn praktijk wijst uit dat een goed doordachte combinatie van reguliere en complementaire geneeskunde tot een meer complete behandelmethode leidt.
Naast de fysieke lagen van moleculen (biochemie) en atomen (biofysica), betrek ik in het boek VanzelfGenezen ook immateriële zaken als woorden en bezieling. Lichaam en ziel zijn niet te scheiden en de erkenning van hun wederzijdse afhankelijkheid, geven arts en patiënt veel meer mogelijkheden. Woorden zijn een vorm van energie, waarin heel veel kracht schuil gaat die je bewust ten goede kunt gebruiken, ook in de spreekkamer. Met bezieling raken we de kern van ons bestaan, omdat we daar onze motivering vandaan halen. Onze beweegredenen om het leven vorm te geven. Levensenergie.
De graadmeter voor dit alles is ons gevoel. Door het gevoel terug te brengen in de spreekkamer, nemen we een beslissende stap in alle herstelprocessen. Ons gevoel als kompas voor het bepalen van de therapierichting. Daarmee is het herstellen geen standaardoplossing meer, maar een proces om te zoeken naar een nieuw evenwicht. Een proces waarin de arts adviseert en ordent, en waarin de patiënt actief aan zijn herstel gaat werken. Een dynamisch geheel dat recht doet aan de eindeloze dynamiek in onze wereld.
Over gevoel hoort en ziet u meer op de video.